2:i5-297. ObJECTIONES QlUNT/E. 2^7
gnando, liifccrc aiiderem. Annui tamen viro amico, ratus aliundc te non tam meum, quàm illius, conjïlium œqui bonique confulturum ;\cùm eo nempc candore Jis, ut fa- cile putes nihil aliud me. quàm nudas tibi proponere 5 vieas dubitandi rationes voluijje. Tejlor fane abunde fore, fi nias vel ad calccjii ufque légère fufîinueris : nam, quùd te permovere debeant, ut vel de luis ratiociniis minimum dijffidas, vel ad rcfpondendum tempus deteras melioribus curis dejlinaluni, ipfe profcclo Author non fum. Quin-
lo etiam non audco, nifi cum rubore-, illas coram te propa- lare, qui cerlo fum certior nullam cffe earum, quœ non tibi pluries inter meditandum occurrerit, & quam tamen, certo confilio, vel contempferis, vel cenfueris 'diffimulan- 357 dam. Profero ergo, fcd eâ mente, ut prolatas duntaxat
i5 velim ; prolatas, inquam, non de rébus ipjis, quas demon- Jîrandas fufcipis, fed de methodo ac vi demonfirandi. Prc- feélo enim & ler-maximi Dei exijîcntiam, & animorum nofîrorum immortalitatem, profiteor ; ac hœreo duntaxat circa cnergiam illius ratiocinii, quo tu tam ijla, quàm
20 alia Metaphyfica cohcerentia, probas.
I In Meditationem I. De lis, quai in dubium revocari pofTunt.
Ac circa pr imam quidem Meditationem, non efl quàd multiim immorer : comprobo enim inflitutum, quo mentem 25 tuam exuere omni prœjudicio voluijli. Id unum non fatis_ percipio : quamobrem fatius non duxens, Jimplicitcr ac paucis verbis incerta habere quœ prœnoveras, ut ea deinde feligeres, qux vera deprehenderentur . quàm, habendo
ŒuvHKS II. 33
�� �
